เกษตรกรรมยังชีพ
เกษตรกรรมยังชีพมีลักษณะเฉพาะ คือ เกษตรกรรมขนาดเล็กที่เน้นการผลิตอาหารให้เพียงพอต่อความต้องการของครอบครัวเกษตรกร
โดยมีส่วนเกินสำหรับการขายเพียงเล็กน้อยหรือไม่มีเลย เกษตรกรรมประเภทนี้แพร่หลายในประเทศกำลังพัฒนา ซึ่งต้องอาศัยวิธีการทำฟาร์มแบบดั้งเดิมและแรงงานครอบครัวเป็นอย่างมากสำหรับการดำรงชีพ
โดยทั่วไปพื้นที่ที่ใช้สำหรับการทำเกษตรยังชีพจะมีพื้นที่ไม่ถึง 2-3 เฮกตาร์ และแนวทางนี้มักจะใช้แรงงานเป็นหลักเนื่องจากมีการเข้าถึงเทคโนโลยีการเกษตรสมัยใหม่อย่างจำกัด
เกษตรกรรมเชิงพาณิชย์
เกษตรกรรมเชิงพาณิชย์ คือ การผลิตพืชผลและปศุสัตว์ขนาดใหญ่ที่มีจุดประสงค์เพื่อขาย รวมถึงตลาดส่งออก การทำฟาร์มประเภทนี้ใช้เทคนิคการเกษตรสมัยใหม่ เครื่องจักรกลหนัก และนวัตกรรมทางเทคโนโลยีเพื่อให้เกิดประสิทธิภาพและผลผลิตสูง ฟาร์มเชิงพาณิชย์มีขนาดแตกต่างจากเกษตรยังชีพอย่างมาก ตั้งแต่การดำเนินงานขนาดกลางไปจนถึงธุรกิจการเกษตรขนาดใหญ่ที่ครอบคลุมพื้นที่หลายพันเฮกตาร์ การเลือกพืชผลและปศุสัตว์มีผลมาจากความต้องการของตลาด ผลผลิตของเกษตรกรรมประเภทนี้มีความหลากหลาย ตั้งแต่ธัญพืช ผลไม้ ผัก และผลิตภัณฑ์จากเนื้อสัตว์
การทำเกษตรอินทรีย์ หรือ ฟาร์มออร์แกนิก
การทำเกษตรอินทรีย์มีความโดดเด่นในด้านความมุ่งมั่นต่อความยั่งยืนด้านสิ่งแวดล้อม โดยมุ่งเน้นไปที่การใช้สารธรรมชาติและกระบวนการทางชีวภาพเพื่อปรับปรุงความอุดมสมบูรณ์ของดิน ควบคุมศัตรูพืช และรักษาสมดุลของระบบนิเวศ เกษตรกรรมประเภทนี้จำกัดหรือหลีกเลี่ยงปุ๋ยสังเคราะห์ ยาฆ่าแมลง และสิ่งมีชีวิตดัดแปลงพันธุกรรม (GMO) อย่างเคร่งครัด การทำฟาร์มออร์แกนิกได้รับการควบคุมโดยมาตรฐานเฉพาะ และการได้รับการรับรองว่ามีความเป็นออร์แกนิกจากหน่วยงานที่ได้รับการยอมรับมีความจำเป็นในการทำการตลาดผลิตภัณฑ์ว่าเป็นออร์แกนิกจริง
เกษตรแม่นยำ (Precision Agriculture)
เกษตรกรรมที่แม่นยำแสดงถึงการปฏิวัติทางเทคโนโลยีในแนวทางปฏิบัติด้านการเกษตร โดยใช้การวิเคราะห์ข้อมูล การทำแผนที่ GPS และเทคโนโลยีเซ็นเซอร์ เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพและประสิทธิผลของการใช้ที่ดินและทรัพยากร แนวทางนี้ช่วยให้เกษตรกรสามารถตรวจสอบสภาพที่ดินได้อย่างแม่นยำ ช่วยให้สามารถบำบัดดิน จัดการเกี่ยวกับชลประทาน และการจัดการศัตรูพืชได้อย่างเหมาะสม ด้วยการกำหนดเป้าหมายปัจจัยการผลิตอย่างแม่นยำไปยังจุดที่ต้องการ เกษตรกรรมที่แม่นยำจะช่วยลดของเสีย ลดผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม และเพิ่มผลผลิตพืชผล และยังมีการใช้โดรนเพื่อการเฝ้าระวังทางอากาศและเครื่องจักรอัตโนมัติสำหรับการเพาะปลูกและการเก็บเกี่ยว เป็นตัวอย่างที่ดีของการนำเทคโนโลยีมาใช้เพื่อทำให้การทำฟาร์มมีความแม่นยำและยั่งยืนมากขึ้น
ระบบเกษตรกรรมผสมผสาน (IFS : Integrated Farming Systems)
ระบบเกษตรผสมผสาน (IFS) มุ่งเน้นไปที่การผสมผสานแนวทางปฏิบัติทางการเกษตรเพื่อสร้างการดำเนินงานด้านการเกษตรที่ยั่งยืนและมีประสิทธิผลมากขึ้น แนวทางนี้เป็นการผสมผสานพืชผล ปศุสัตว์ และการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำในบางครั้งเพื่อรีไซเคิลสารอาหารและพลังงานในฟาร์ม ซึ่งช่วยลดการพึ่งพาทรัพยากรภายนอก ตัวอย่างเช่น ของเสียจากสัตว์ถูกใช้เป็นปุ๋ยอินทรีย์สำหรับพืชผล ในขณะที่พืชผลให้อาหารสำหรับปศุสัตว์ สร้างระบบวงปิดที่ช่วยเพิ่มความอุดมสมบูรณ์ของดินและลดของเสีย IFS มีเป้าหมายที่จะเพิ่มผลผลิตโดยรวมของฟาร์ม ปรับปรุงความยั่งยืนด้านสิ่งแวดล้อม และเพิ่มความมั่นคงด้านอาหารโดยการกระจายกิจกรรมในฟาร์มให้หลากหลาย
